Fanny is een naam die bij het boulen hoort. Bij bijna alle verenigingen in Nederland is wel een afbeelding aanwezig van een Fanny. Wat is het verhaal achter deze Fanny. Er zijn verschillende verhalen, foto's en afbeeldingen van deze dame.
Het kan zelfs de beste overkomen: je verliest met 0 – 13! Zeker voor de ervaren speler een vernedering om snel en stilletjes voorbij te laten gaan. In het Petanque kom je daar echter niet mee weg! Het is een oude traditie van het spel dat de verliezer(s) zich bij “Fanny” melden. Dit betreft dan de beeltenis van een wulpse vrouw die haar ontblote achterwerk toont, meestal een plaquette of afbeelding, opgehangen in de kantine. De verliezers dienen onder het oog van alle aanwezigen een kus op Fanny’s billen achter te laten! Na dit sportieve gebaar zullen de winnaars al gauw een drankje aanbieden om de vernedering alsnog snel weg te spoelen….
Fanny heeft echt bestaan!
In Croix-Rousse, een wijk in Lyon, vinden we het bouleterrein Clos Jouve. Omstreeks 1900 verzamelden de boulespelers zich op dit vlakke veld, waar zij zich volledig op het spel konden toeleggen. In de wijk Croix Rousse woonde een meisje van 20 jaar, die haar familie tot wanhoop bracht. Dit meisje, Fanny Dubriand, was heel bekend in de wijk. Ze was veel te vinden op het terrein van Clos Jouve, waar ze de spelers bewonderde. Ze was zeker niet verlegen. Voor een kleine vergoeding toonde zij vlot haar charmes. Voor enkele geldstukken liet zij zich ertoe verleiden om als troostprijs te dienen, wanneer een speler verloren had zonder één punt te scoren. Naar alle waarschijnlijkheid betaalde de winnaar haar, waarna zij zich met de verliezer verwijderde en de ongelukkige haar bips toonde. Ze liet niet veel tijd aan de bofkont om uitgebreid te genieten. Rok omhoog, hop…. En dat was het. Slechts een kort moment zag de verliezer de wangen onder aan de rug. Hier komt de uitdrukking “voir la Fanny” vandaan. Overigens, zo gaat het verhaal, zou géén der spelers haar hebben willen kussen of aanraken, aangezien ze met haar verwilderde haarbos en onverzorgd uiterlijk toch niet erg begeerlijk was.
Volgens een ander verhaal was Fanny aan de vooravond van de eerste wereldoorlog serveerster in een café in Grand Lemps in het noorden van Frankrijk. Zij liet zich omhelzen door verliezers die geen enkel punt tijdens een spel behaalden. Deze omhelzing was een troost, een schadevergoeding. Tot op een dag de burgemeester van de regio ook bij haar kwam om te worden getroost. Had Fanny iets tegen hem? Het is in ieder geval zo dat ze boven op een stoel klom, haar rokken omhoog deed en wat hield ze hem voor? Haar andere wangen, waar meneer de burgemeester trouwens zonder blikken of blozen, twee dikke klapzoenen op gaf. Dat was het begin van een lange traditie.
Veel verenigingen hebben een prent of schilderij van Fanny, met ontblote billen, die ingezet wordt als ludieke manier om de verliezer nog wat extra te vernederen. Schrik dus niet als iemand een keer begint over dat je Fanny moet kussen na een kansloos verlies met 0 – 13. Het hoort erbij en maakt het alleen maar leuker (voor de tegenstander en omstanders in ieder geval). Bovendien een motivatie om extra hard je best te doen!